websitetemplate.org - australiana
Wie ben ik ? > Reizen > Reisverslagen 2000 > Praag (juni)
 
 

Praag (juni)

Praag

Zaterdag 24 juni 2000

Omdat Virgin niet vliegt op de Tsjechische hoofdstad, boekten we bij Sabena (ongeveer 17.000 bfr. voor twee personen, taksen inbegrepen). Tegenover het nadeel van de hogere prijs, stond dan dat we gebruik konden maken van onze Qualiflyerkaart waardoor we boven de 10.000 airmiles raakten. Goed geboerd of goed gevlogen? De vlucht van een uurtje is bijna te verwaarlozen (10h – 11h15)

Gewoonlijk nemen we wel het openbaar vervoer als we ergens arriveren maar nu dachten we, omdat het maar voor een weekendje was, dat we iets meer konden betalen en een minibus nemen. Er staan er genoeg klaar en de prijzen staan op de zijdeuren geschilderd. Raar systeem: voor 1 tot 4 personen betaal je 360 kronen (dus max. 90 pp) maar voor 5 tot 8 personen kost het 720 kronen (dus ook 90 pp). Redelijk duur vind ik vooral omdat de onaangenaamste verrassing nog moest komen. We deelden het busje met een andere dame en dachten dus 360: 3 = 120 pp. te moeten betalen. Mis, poes. De 360 kronen gelden per bestemming of hotel. Zij moest naar de Hilton en betaalde 360 en wij moesten naar Unitas en betaalden ook 360. Shit.


Pension Unitas, (Bartolomejska 9 - Praha 1), de voormalige gevangenis waar ook de huidige president Vaclav Havel ooit ‘resideerde’ had geen gewone kamers meer, alleen maar kleine kamertjes in de kelder met bulk beds (stapelbedden). We hadden het er echter niet voor over om apart te slapen. Dus wij op weg naar Pension Brezina (gevonden via Internet) in de Legerovastraat. Het is zeker een drie kwartier wandelen en dan duurde het nog eens een kwartier voor we de locatie vonden (het uithangbord vermeldt een andere naam). Het begon dan ook te regenen. Eerst druppels maar stilaan meer. Blij dat we binnen waren maar dan hoorden we direct: volgeboekt. Pech. Het goede nieuws was dat ze een tweede locatie hebben in de Krocinova straat (stukken dichter bij het centrum en nog een stuk goedkoper: 1500 per nacht ipv 2000 in Legerova). Omdat er daar geen receptie is, moesten we in Legerova betalen en werden we met de auto naar ons nieuw onderkomen gebracht.

Eenvoudige kamer maar met dagelijks verse lakens en handdoeken. Ze moesten nog van een zetel een bed maken, maar kom zo vies vallen we nu ook weer niet. 3 sleutels gekregen omdat het een raar gebouw is: een kamer in een soort appartement in een soort appartement…

Het was ondertussen 14h toen we op weg gingen voor een eerste verkenning van de stad die ik in 1993 al eens had bezocht.

We wandelen langs straten waarvan der naam ons binnen enkele dagen wel vertrouwd zou worden naar boven(op de kaart) om te belanden bij de

Obneci Dum
Dit Municipal House (Raadshuis) is volgens mij het mooiste voorbeeld in Praag van de Art Nouveau kunstenaars uit het begin van de twintigste eeuw. De façade is schitterend met mozaïeken en schilderijen en de ijzeren luifel boven de ingang is fenomenaal. De Smetanazaal binnen is één van de mooiste locaties voor klassieke muziek die er maar zijn. Jammer genoeg konden we ze nu niet bezoeken omdat er 's avonds een optreden was van de New York Philharmonic Orchestra. Anders zijn er gidsen die je al het moois (o.a. de Koninklijke Zaal met Mucha-schilderijen) kunnen laten zien. Probeer toch zoveel mogelijk rond te lopen en je ogen open te houden (zelfs in de kelder…).

Links en rechts van de ingang zijn respectievelijk een café en een restaurant die ook nog de vroegere grandeur uitstraalden. We bekeken het gewoon eens, namen enkele foto’s maar spaarden onze kronen.

Prasna Brana
De neogotische Kruidtoren is dikwijls een herkenningspunt (65 m hoog) op wandelingen en geldt als het beginpunt van de Koninklijke Weg die loopt tot aan de Praagse Burcht aan de overzijde van de rivier en de Karelsbrug. We gaan door naar de Grote Markt

Staromestske Namesti
De Oude Markt is het hart van de stad en zul je waarschijnlijk enkele keren per dag passeren. Ondanks de commerciële inslag (standjes, kraampjes, dure prijzen en heel veel volk) blijft het een schitterende plaats om wat te vertoeven. Loop gewoon eens rond de markt en sta eens stil bij elk huis. De kans is groot dat je ‘s avonds een stijve nek hebt maar blijf omhoog kijken. Ieder huis heeft zijn geschiedenis en is prachtig op zich. Veel huizen zijn genaamd naar de symbolen (dieren, bloemen…) die boven de portalen uitgebeeld zijn.

Clock
Van deze astronomische klok werd de mechaniek in de 16° eeuw gemaakt. Op de bovenste klok wordt de periode van de dag aangeduid in kleuren maar ook in Arabische en Romeinse cijfers. Onder de klok is een kalender te zien. Erboven zien we op het uur een parade van de apostelen. Links en rechts bewegen ook nog IJdelheid, hebzucht, de Dood en de Turk. Het is een ware volkstoestroming op het uur.

Tynnkerk
De kerk met de dubbele torens is ook een gemakkelijk herkenningspunt als je je weg dreigt kwijt te raken. De ingang van de kerk is langs de zijkant en niet makkelijk om te vinden.

Jan Hus monument
Nadat hij tot ketter werd verklaard, stierf de kerkelijke hervormer Jan Hus op de brandstapel in 1415. Het monument kwam er vijfhonderd jaar later.

St. Nicholas kerk
Van het interieur van deze kerk met een geschiedenis is gewoonlijk niet veel te zien omdat er ‘s zomers altijd concerten doorgaan en de ingang versperd wordt door ticketverkopers. Jammer.

Al wandelend van de Oude Markt naar de rivier passeren we de Karlova Straat waar we op ene bodje tegen een winkel reclame zien voor enkele kamers. Omdat het er wel interessant uitziet voor eventuele andere Wegwijzerbezoekers en ik er misschien later ook nog wel gebruik van zou kunnen maken: hotel Karlova 9 (www.mujweb.cz prague-hostel@iname.com – prijzen tussen 1030 en 1260 per nacht, zonder ontbijt maar met privé-badkamer? Ziet er proper uit volgens de uitgestalde foto’. Heel centraal gelegen maar misschien wat lawaaierig ‘s nachts.

We geraakten nog net aan de Karlov Most (een van de bekendste bruggen ter wereld) maar besloten een uitgebreide inspectie ervan tot morgen te bewaren. We beklommen nog de toren (30 Kç) en genoten van het mooie uitzicht op de Praagse Burcht en de rivier.

Het werd stilaan tijd om de inwendige mens te gaan versterken en we wandelden van het té dure stadscentrum weg, richting hotel. Op enkele honderden meter daarvan zagen we in een rijhuis een klein, proper en betaalbaar restaurantje (Karolina – Konviktska straat). We aten daar een goulash met dimplings (broodnoedels) voor 95 Kronen en een heel lekkere spaghetti voor dezelfde prijs. Een halve liter lekker bier kost 18 Kronen

We hadden nog zin in een korte avondwandeling maar constateerden dat we al een stijve nek hadden van naar boven te kijken. We geraakten niet ver meer en gingen maar slapen om morgen weer fit te zijn en veel te kunnen bezoeken.

Prachtig art nouveaugebouwZicht op de marktDé klokmmm lekker en verdiendhiet zat Havel gevangen

Zondag 25 juni 2000

We waren vroeg uit de veren en hadden dus, zoals we wilden, een lange dag voor de boeg. In alle reisgidsen staat dat er genoeg mogelijkheden zijn om aan ontbijt te geraken zodat we vol goede moed een uurtje later op weg gingen. Cornucopia dat in de Lonely Planet wordt aangeraden, is ondertussen failliet en het enige dat we vonden was een Dunkin’ Donuts op Wenceslas Square. Het was ondertussen kwart voor negen en het smaakte mij niet echt. Mijn Katrientje daarentegen genoot!

Langs de ons ondertussen al bekende wegen stapten we naar de Karelsburg waar we genoten van de prachtige beelden maar nog te vroeg waren voor veel animatie. Onze bedoeling deze tweede dag was het stuk Praag aan de overzijde van de Moldau te bezoeken.

St. Nicholas kerk
Niet te verwarren met de kerk met dezelfde naam op de Oude markt. Halverwege tussen Karelsbrug en de Burcht. Toegangsprijs : 45 Kronen pp. Deze kerk uit de 18° eeuw is een heel mooi voorbeeld van de Hoog-Barok en is voornamelijk de moeite door de schitterende koepel en de fresco’s die van de zuilen overlopen naar het plafond. De optische illusie is zo groot dat je zelfs boven, op enkele meter afstand, bijna niet kunt zien waar de zuilen eindigen en waar de schilderijen beginnen. De overgang is met zo’n perfect gevoel van perspectief geschilderd dat de bezoeker er met open mond staat naar te staren.

Prague Castle
Door de monumentale toegangspoort met de ‘vechtende’ beelden naar de eerste binnenkoer geweest. Het was dan ongeveer elf uur en nog een uur toe vroeg voor de Changing of the Guards. We zagen rechts Petrus en Paulus staan op een kapel en overal mooie, oude gebouwen. In de St. Vitus Cathedral was er een mis bezig zodat we die ook nog niet konden bezoeken. Langs de rechterzijde kom je dan aan de achteringang waar, verwonderlijk genoeg, niemand stond te kijken en iedereen zomaar voorbij wandelde. Onwetenden of ongeïnteresseerden. Ze hadden het allemaal mis want het zijportaal met het mozaïek van het Laatste Avondmaal is wondermooi. Let ook eens op de smeedijzeren poort met de taferelen uit volkse beroepen. Pittige details.

Royal gardens
We gingen nog eventjes door de linkerpoort van de Eerste Courtyard naar buiten omdat we de Royal Gardens willen bezoeken voordat het begon te regenen (want dat zat er dik in). De Ballgame is niet zo spectaculair en de Belvedere vond ik ook niet zo indrukwekkend. Het deed wel eens deugd tussen het groen te lopen, ver van het toeristische gewoel.

Een Vereniging voor Roofvogels hield in een van de tuinen een korte demonstratie en gaven ze degelijke uitleg over hun lievelingsdieren. Omdat deze dieren me enorm interesseerden, bleven we eventjes luisteren, en gaven wat Kronen voor het goede doel.

Old Royal Castle (Vlastikava Hall)
Daar betaal je de toegangprijs voor de rest van het uitgestrekte domein. 120 Kronen per persoon om vijf dingen te bezoeken (staan op de achterkant van het ticket). Zo hadden wij het toch begrepen maar na vier dingen bezocht te hebben weigerden ze ons de toegang tot het vijfde. Je mag er blijkbaar maar vier van de vijf doen.

De Hall is enorm uitgestrekt en op het einde ervan heb je de Troonzaal waar de presidenten gekroond werden.

Van op de smalle terrassen langs de buitenkant kun je mooie foto’s nemen van de Stad met de Karelsbrug op de voorgrond.

Golden Lane
Het Gouden Straatje is een toeristische trekpleister zoals ik er nog niet veel gezien heb. De eeuwenoude kleine huisjes zijn allemaal ‘verbouwd’ tot peperdure winkeltjes en er loopt zoveel volk dat je zelfs met veel moeite geen treffelijke foto kunt nemen. Toch heb ik er goede herinneringen aan. Als fanatieke pacifist had ik ooit maar één jeugddroom die met wapens te maken had: eens met een kruisboog schieten. Wat bleek, in het eerste huisje van de straat is een soort museum van harnassen, zwaarden, maliënkolders. En op het einde van de gang kunnen toeristen hun schietkunsten botvieren op een roos bevestigd op een harnas. Vijf pijlen voor 50 kronen. Blij als een klein kind schoot ik eerst mijn pijlen in de roos en daarna op het hoofd van mijn tegenstander. SORRY.

Het werd tijd om te eten en we konden nog net onze sandwiches met een koffie doorspoelen voordat het begon te regenen.

St. Vitus Cathedral
Eindelijk geraakten we binnen. Katrien was vooral gekomen voor de prachtige brandramen in de prachtige kathedraal. Ieder raam is helemaal anders van kleur én stijl en toevallig en omdat het zo mooi wasnamen we foto van een glas-in-loodraam waarvan we pas later ontdekten dat het door Mucha gemaakt was. De helft van de kerk is gratis toegankelijk maar de andere helft (crypte, altaar…) is enkel te bezoeken voor de houders van een 120 Kronenpas (Cf. supra). Ook de Wenceslas kapel met prachtige fresco’s en duizenden edel- en halfedelstenen is slechts te bewonderen van op afstand

Kruidtoren
Niet speciaals over te melden. Kleine tentoonstelling boven maar al vergeten waarover het ging. Zal dus niet veel geweest zijn.

Picture Gallery
Twee tijdelijke tentoonstellingen bezocht: de ene over de band van het Italiaanse Sienna met Praag en de andere over ikonen en retabels. Gelukkig was het inbegrepen in de prijs anders zou het jammer geweest zijn van ons geld.

Dan waren we weer buiten het grote domein en konden beginnen zoeken naar ons volgende doelwit. Het duurde het een hele tijd voor we er geraakten, gewoon omdat we er voorbij gelopen waren. Het ligt slechts op 50 meter van de grote ingang van het Castle maar is toegankelijk langs een steegje opzij.

Sternbersky Palace
Degelijke collectie internationale kunst, voornamelijk uit 15° tot 18° eeuw. Hedendaagse kunst (een enkele Picasso, of Rodin) vind je beneden. Boven o.a. El Greco, Dürer, Hans Holbein, Rembrandt, Rubens maar ook van de Kortrijkzaan Roeland Saverijs (chauvinisten, bah)
Enerzijds de moeite waard maar anderzijds een beetje teveel op hetzelfde religieuze thema toegespitst. Entree : 90 Kronen pp.

Loreta
Een overdosis aan kerken, kathedralen en kloosters zorgde ervoor dat ik niet meer binnen wilde. We konden – zonder te betalen – toch nog een groot stuk van de binnenkapel zien en van de mooie overdekte binnenkoer. Ook de moeite om van buiten te zien. Tachtig Kronen voor wie toch binnen wil gaan

Strahovsky Klaster
Als bibliothecaris vooral geïnteresseerd in de bibliotheek (8 eeuwen oud) die als een van de mooiste van Europa wordt beschouwd. Jammer genoeg gesloten en niet toegankelijk. We konden (zonder te betalen) tot op de binnenkoer en hebben daar wat rondgekeken. Op de foto een bezoek aan een winkeltje, op zoek naar Raymond Chandler in het Tsjechisch
Op de terugweg naar de Karelsbrug zagen we twee bordjes staan die verwezen naar bezienswaardigheden maar waarvan we ter plaatste niet geweten hebben wat ze voorstelden en wat belangrijker is, we hebben ze niet gevonden.

De Rozhledna (Uitkijktoren: een soort Eiffeltoren uit de Wereldtentoonstelling in 1891) en de Bludiste (Labyrint uit dezelfde tijd).

Mucha
Omdat we wisten dat veel musea op maandag gesloten waren en omdat we Mucha persé wilden ‘zien’ stapten we in een hoog tempo opnieuw naar de andere kant van de stad. Het Muchamuseum is klein maar verzorgd. Het geeft een tamelijk volledig beeld van zijn oeuvre. Beslist de moeite waard (120 Kronen ingang, 30 voor een mooie en interessante brochure). We arriveerden er om iets na vijven en hadden dus nog een klein uur voor het sloot. Het was genoeg.

Als besluit van de dag en voor we gingen eten, kochten we nog wat souvenirs voor de kinderen en de rest van de familie. Eén van de souvenirs die we kochten ‘Het Kindeke Jezus van Praag’ wilden we ook wel eens in het echt bewonderen maar onze reisgids kon ons op dat vlak niets wijzer maken. Eenmaal thuis ontdekten we dat het origineel te zien is in de Maria Victoriakerk in Mala Strana. Volgende keer dan maar! ?!

Het werd tijd om te gaan eten. Niet ver van waar we ons gisteren lieten verwennen, gingen we binnen in

Restaurant Stoleti (Karolynski Straat) waar we een Al Capone en een Louis Armstrong aten. Que? Zoals in zo vele restaurants in Praag hebben de gerechten een eigen, typische naam. Soms zijn het namen van historische personages, soms van dieren maar in Stoleti waren het Amerikaanse Vedetten. De Al Capone is een Chicken met salsa saus en papaya’s (99 Kronen) en de Louis Armstrong is een pork medaillon met nuts en oranges. Voor de bijgerechten (potatoes, rice of pollenta) moet je wel een 25 extra Kronen betalen. Brood kost 10 per persoon.

Ons geld was goed geslonken zodat we niet zo heel goed wisten waar we zouden geraken zodat we geen dessert meer durfden vragen. De opluchting was groot toen onze (hoofd)rekening overeenstemde met hun rekening. Zo konden we onderweg naar ons hotel nog eens stoppen in de Celtic Bar voor een pudding en een glas bier. Er kwam plotseling geen einde meer aan ons geld zodat na navraag, we zelfs nog genoeg hadden voor nog een pint en een koffie. Ondertussen keek ik naar de schitterende match Frankrijk – Spanje in het kader van Euro 2000.

We sliepen de slaap der onschuldigen.

met zicht op het KasteelGolden Smile & LaneMajestueuze entr&eacutee; van St. Vitusprachtig glasraamavondlijk dessertje

Maandag 26 juni 2000

Om 6h waren we alweer wakker, klaar om onze laatste dag aan te vatten, jammer genoeg. Gisteravond hadden ergens in de buurt van ons restaurant een bordje gezien waarop breakfast werd aangekondigd. Het was niet ver van waar we sliepen (misschien een blokje of zo). Dus dachten we het makkelijk terug te vinden. Was onze oriëntatie zoek of was het restaurantje nog gesloten en stond het bord nog binnen? Feit is dat we het weer niet vonden en we meer dan een uur rondtsjoolden om uiteindelijk op Na Prikope in een onnozele café een croque iets te kunnen bestellen. We hadden een gewone toast besteld maar kregen een croque. Het was beter dan niets maar het smaakte ons helemaal niet. Op de terugweg stopten we dan maar nog eens in de Tesco (grootwarenhuis) waar ze een verschrikkelijk lekker assortiment koeken (chocolade-, koffie- en andere) hebben. We sloegen daar nog wat voorraad in en startten eindelijk onze dag.

Langs de Moldau stapten we naar beneden tot we na de tweede brug aan de Dancing Building arriveerden. Dit gebouw, resultaat van een samenwerking tussen een Praagse architect en de bekende Amerikaan O Gehry werd ook "De Astaire & Rodgers Building" genoemd. Tof om naar te kijken.

Langs de overkant van de rivier keerden we terug naar het centrum terwijl we ondertussen een van de weinige tweehandsboekhandels van Praag aandeden. Ik vond er wel een Chandler zeker. Jippie.

De laatsten die in Praag van ons zouden horen waren de Joden. O, ja. Aan het Rudolfinum nog eventjes gezocht naar de plaquette van Jan Palach en die uiteindelijk gevonden.

Old Cemetery
Zonder racistisch te zijn maar Joden blijven geldwolven. Je kan niet één van hun bezienswaardigheden (bvb. het Old Cemetery) bezoeken maar je moet de toegangsprijs voor alles betalen. 280 Kronen per persoon. Niet onaardige bron van inkomsten dus. Maar wat me ook tegen de borst stuit is dat Tsjechen zelf maar een fractie van dit bedrag moeten betalen. Hun prijzen staan in letters (onleesbaar voor de meeste toeristen) in plaats van cijfers geafficheerd.

We hadden dus recht op toegang tot verschillende synagogen (Klaus, Maisel, Pinkas…), tot het Museum en tot het Old Cemetery. Her en der zijn tentoonstellingen te zien over het Joodse leven maar erg interessant zijn ze niet. In de Pinkas synagoge loop je tussen een indrukwekkende lijst van meer dan 77.000 namen van Joodse oorlogslachtoffers.

Het kerkhof viel ook een beetje tegen omdat drievierde ervan afgezet was en niet meer te ‘bezoeken’. Alleen het graf van Rabbi Löw (die de Golemsage nieuw leven inblies) ligt nog op het verplichte wandelparcours.

Old New Synagoge
Het werd stilaan tijd om, na de aanschaf van een stenen golem, de bagage te gaan ophalen en afscheid te nemen van Praag. We waren tegen 13 uur weer op de kamer waar we onze rugzakken hadden mogen achterlaten in een lockroom en stapten van daar naar Metro Mustek. De uitleg over de metroticketjes was niet heel duidelijk aan de automatische machines en omdat toch alleen kan betaald worden met muntstukke, keerden we onze schreden naar de hoofdingang waar we konden met briefjes betalen. Tot in Station Devjicka kostte het ons 8 Kronen per persoon.

Buiten gekomen was het nogal snel duidelijk waar we de bus naar de luchthaven (Nr. 119, aangeduid met een pictogram) konden nemen. Vijf Kronen per persoon. We arriveerden er om kwart na twee, ruim op tijd voor een laatste kop koffie en het verteren van onze laatste Kronen aan kleine souveniertjes.

Enkele uren later stond de familie ons op te wachten in Zaventem.

Dancing Buildingkeuze te overTypische Kuurnse Jood