websitetemplate.org - australiana
Wie ben ik ? > Reizen > Reisverslagen 2005 > Venetië (juni)
 
 

Venetië (juni)

Citytrip Venetië (2005)

Na Barcelona (1999), Praag (2000), Firenze (2001), Rome (2002), Dublin (2002), Milaan (2004) en Rotterdam (2005) onze achtste citytrip in zes jaar, een schoon gemiddelde al zeg ik het zelf.

Wel, het was mijn tweede maal in Venetië. Toen ik nog heel jong was, belandde ik via Griekenland en Rome ooit eens in Venetië. Wat ik me er nog van herinner is dat mijn toevallige reismakkers Alfonso, een Spanjaard, en Bill, eenCanadees, en ik arriveerden in Santa Lucia Trainstation, geen geld meer hadden - juist nog genoeg voor een gezamenlijke pasfoto in het stationshokje (geen zicht 's morgens) en dat we dan de stad ingingen. Het goot water en we gingen het eerste het beste café binnen. Na de eerste pint draaiden we ons om en keken naar buiten: het goot nog altijd. Volgende pint, hetzelfde. Na drie pinten keken we eens goed achter de toog naar de kingsize foto van Venetië en na de vierde pint sprak Bill de legendarische woorden: "Venice is beautiful, isn't it". We zijn nog tot op San Marco geraakt en hebben een boot genomen naar het Lido maar de regen is het enige wat me bijgebleven is.

Tweede poging dus in 2005, en hopen op beter weer

Wat heeft het ons gekost voor onze drie dagen (twee nachten)?
Vliegtuig 162 euro (voor 2 personen met Ryanair heen en terug, taksen inbegrepen, met de bus naar Treviso = luchthaven een uurtje van het centrum). Onkosten ter plaatse (entrees, eten en souvenirs voor ons en de kinderen) zo'n 320 euro. Met de parking in Charleroi erbij, alles samen dus ongeveer 500 euro. Dus € 250 per persoon, ofte zo'n 10.000 oude Belgische franken per persoon voor drie dagen/2 nachten. Niet zo goedkoop als Rome of Firenze maar toch nog redelijk voor één van de duurste steden ter wereld.

Zaterdag 1 oktober 2005

In Kortrijk om half vier op en in de regen (slecht voorteken ?) naar Charleroi Airport gereden waar we de dichtste parking namen wegens bijna te laat, dachten we. Toch nog een half uur moeten wachten om te boarden.
Geslapen op het vliegtuig, wat dacht je, en geland om 7.45 in Treviso. Of je nu alleen handbagage of een ingecheckte valies meehebt, de snelheid waar je daar weg bent maarkt geen verschil. De ATVO-bussen (van Ryanair) wachten toch tot ze vol zijn. Om kwart na acht waren we weg voor nog 40 minuten slapen. Je kunt er een boekje krijgen met welke bussen je moet nemen op welk uur voor welke vluchten. Handig. Heel duidelijk: heb je een vlucht terug om 21.20, dan moet je de bus in Venetië om 6.10 nemen... De tickets kosten € 5,00 one way en € 9,00 Ritorno.
Voor de mensen die liever in Mestre verblijven (goedkoper zogezegd maar met de extra verplaatsingen (niet meer dan 10 minuten one way naar Santa Lucia of Piazalle Roma) volgens mij niet echt veel goedkoper. - de bus stopt daar ook.

We zochten onze weg naar het hotel, moesten het een paar keer vragen want het is eigenlijk geen hotel, gewoon een huis in wat wij in België een Beluikje zouden noemen. Maar dat kon ons op dat moment niet schelen, wij wilden inchecken, onze bagage daar laten en aan Venetië beginnne.

Chiumento, here I am

Flesje wijn en pintje in de 'frigo' leggen

Casa Chiumento

Ik maak er een halszaak van om bij een Citytrip nooit meer te betalen dan 50 euro per kamer per nacht. Gewoonlijk kost dat wel enkele uurtjes op Internet maar altijd is het me al gelukt. In Venetië niet. Ja, mijn eerste, goedkoopste en beste keuzen was http://www.santafosca.com/statiche/ostello/servizi.asp aan 22 euro per persoon maar dat kon je slechts een week op voorhand boeken en dat risico wilde ik niet nemen. Vooral niet met de drukte rond de Biennale.
Uiteindelijk uitgekomen op een kamer van 58 euro (minimaal ontbijt inbegrepen) bij
Casa Chiumento (geen website maar wel mail
chiumento@tin.it). Ze vragen wel een voorschot van € 50 -dat stuurde ik op met de post (een risico) maar het lukte. Uiteindelijk betaalde ik slechts 55 euro (waarom weet ik niet).
Daarvoor kregen we een zeer propere, ietwat ouderwetse kamer met lakens handdoeken tafeltje, 2 stoelen, kleerkast, lavabo kleerkast. Er waren
2 vensters langs een of ander kanaaltje maar geen gepaste stopcontacten. Er mocht niet gerookt worden op de kamer. De badkamer op de gang was 200% in orde: bad, douche, lavabo...
Het ons aangekondigde 'petito' ontbijt was net zo: 1 papieren croissant en een brikje fruitsap.

Om half elf waren we al op weg, weer over het Canal Grande naar de wijk Cannaregio
6 wijken in Venetië, sestiere genoemd

orientatie in venetie
Er zijn zes wijken in Venetië (Sestiere genoemd) en overal waar je gaat zie je in welke wijk je bent. Ik von dhet handig om onze dagen in te delen volgens deze Sestiere en zo onze wandelingen te bepalen... Ik groepeerde de bezienswaardigheden in mijn reisgids (ditmaal de Capitool) om toch zoveel mogelijk te zien in deze paar dagen.
We begonnen bij de

Chiesa degli Scalzi
Sestiere Cannaregio
Gratis
Naast het treinstation. Grote, witte mooie gevel, fresco van Tiepolo. Eerste kennismaking met de overweldigende overdaad van Venetiaanse schilders...
Een tijdje gewandeld naar de

Ghetto
Sestiere Cannaregio
Om de synagoge binnen te mogen moet je een ticket kopen in het museum maar we vonden het museum niet, ondanks enkele keren vragen. We hebben het dan maar zo gelaten ook omdat er toch een eredienst bezig was en we die niet wilden storen.
Het Joods kerkhof dat we hier in de buurt verwacht hadden, ligt niet hier maar op het eiland Lido. Slechte voorbereiding van mij. Overal in de buurt vind je veel hebreeuwse opschriften en herdenkingsmonumenten.

Campi dei Mori
Sestiere CannaregioWitte moor met ijzeren neus
Net over de Ponte dei Mori zie je vier witte beelden tegen de gevels van de huizen. Een ervan is héél bekend: Sior Antonio Robia (de man met de ijzeren neus diende vroeger als klachtenbus). Het vierde beeld is te zien in de gevel van het huis (nr. 3399) waar Tintoretto in 1594 stierf.

Madonna dell' Orto
Sestiere Cannaregio
Deze gotische kerk met prachtige voorgevel heeft mijn patroonheilige en ook die van alle reizigers boven het portaal. Doen dus Oeps, 6 euro lijkt me wat te veel om alleen het graf en enkele werken van Tintoretto te zien.
De volgende stop was het

Palazzo Vendramin-Calergi
Sestiere Cannaregio
Daarvan zagen we alleen de achterkant (de voorkant ligt langs het Canal Grande) maar daar konden we niet binnen omdat het oude paleis nu een casino is en pas open gaat om 15u45.
We bleven in de buurt van het Canal Grande voor ons volgende bezoek.

Ca d'Oro
Sestiere Cannaregio
Entree 5 euro
Een van de mooiste gotische paleizen van Venetië. Het bezoek aan het museum Franchetti binnen was een beetje een tegenvaller. De schilderijen (Van Dijck, Titiaan, Mantegna...) waren natuurlijk niet mis - hoewel er verschillende weg waren voor restauratie of uitgeleend aan andere musea - maar van de ongetwijfeld mooie binnenkant hebben we niet veel meer gezien dan de monumentale trappenhal en de schitterende binnenkoer met waterput, gotische boogjes en leeuwtjes op de trapleuning. Maar zo'n binnenkoeren hebben we later ook nog gezien, gratis dan.
Wel de moeite waard is het zicht vanop het balkon van Ca d'Oro over het Canal Grande. Je waant je eventjes een rijke Venetiaan
Van hier uit was het de bedoeling om naar Marco Polo's huis te gaan maar we zijn hopeloos verloren gelopen en belandden onverwacht aan

Santi Giovanni e Paolo
Sestiere Castello
Links op het plein zie je de Scuola di San Marco, een heel mooi gebouw dat nu dienst doet als hospitaal. Je kan er eventjes binnen maar er is niets te zien, tenzij je een voorliefde hebt voor dokters en verpleegsters in witte jassen.
In de gotische kerk met de prachtige gevel liggen de laatste 25 Dogen begraven, niet allemaal in even mooie grafmonumenten.
Voor de € 2,50 die je betaalt krijg je een heel mooie folder met alle bezienswaardigheden.
Nogmaals op zoek naar Marco Polo

Carte Seconda del Milion
Sestiere Cannaregio
We vonden eerst de Prima Carte del Milion maar vonden de tweede niet makkelijk. Eigenlijk wordt het huis van Marco Polo gesitueerd op een pleintje daar in de buurt en zijn er nog slechts twee gedenkstenen (de eerste aan een Pizzeria en de tweede ergens aan een brug).
Leuk tussendoortje voor iemand die graag reist maar niet echt een must
We hadden stillekesaan genoeg kerken en paleizen gezien voor onze eerste dag en zochten de weg naar ons hotel, langs de

Rialto
Sestiere San Polo
Historisch belangrijk maar nu alleen commercie (winkeltjes op de brug, gondels eronder). Het maakte in ieder geval niet veel indruk op mij, zeker niet zoveel als de Ponte Vecchio in Firenze.
Stralende Vlaamse deerne voor de Rialto
Langs het water door gewandeld tot aan het water (Erberia, Pescheria...) en veel pleintjes gevonden maar we waren weeral verloren gelopen tot we we plotseling arriveerden aan de

Santa Maria Glorissa dei Frari
Sestiere San Polo
€ 2,50
Monumentale Franciscanerkerk, de grootste van Venetiëmet indrukwekkende grafmonumenten van Canova en Titiaan, 124 prachtige koorstoelen en veel donkere schilderijen. De moeite waard. 80 meter hoge Campanile.
Dan waren we niet ver meer van ons hotel, gingen in het supermarktje inkopen doen, en gingen eten in

Ae Oche (zijstraat van Piazza)

Pizza's tussen 5,60 en 8 euro.
Coperta is 1,40 + nog 12% service.
We betaalden 20 euro voor een S.A.R. (spinazie, asperges en Ricotta) en een te pikante pizza (mangiafuoco) en een mezzo lotro vino blanco de la casa (€ 4,00).
Ik eet dagelijks tabasco bij mijn eten en kan het niet pikant genoeg hebben maar zo'n duivelse pizza was zelfs voor mij te heet...
De Leffe aan € 4,00 drink ik thuis wel.

We gingen vroeg slapen want we waren al twee dagen heel veel vroeger dan gewoonlijk opgestaan en waren dus wel een beetje moe.

Zondag 2 oktober 2005

We hadden koffie en theezakjes mee van thuis, vonden warm water en konde zo onze slechte croissnat doorspoelen. Het brikje fruitspa namen we mee voor onderweg.
We stapten vijf minuten naar de Ferovia waar we de boot namen naar de

Biennale van Venetië
Tweejaarlijkse Internationale kunstbeurs met in 2005 een zeventigtal landen die één of meer van hun hipste, hedendaagse kunstenaars afvaardigen om hun projecten tentoon te stellen

Bestaat uit 3 delen: de 30 paviljoenen in de Giardini, de keuze van de curator in het Arsenale en diverse kunstenaars in 40 historische panden, verspreid over de stad.

Hoe geraak je er?
Naar de Giardini kan je te voet gaan maar ook met de Vaporetto. Ik had verwacht dat we het hele Canal Grande zouden kunnen afvaren maar zo werkt het blijkbaar niet. Met lijn 51 vaarden we de andere kant uit, richting Lido om na een half uur en vier stops aan te komen.
- € 5 pp

Entree Biennale
€ 15 pp, met het ticket mag je ook naar het Arsenale

Duikers met een verrekijker ?Gilbert & George lachen met zichzelfChris vdb in de the Belgian Blue  RoomKunstpretpark ????

Van links naar rechts:Hongarije had o.a. skiënde nonnen maar ook deze duikers - Engeland speelde op safe met de schitterende Gilbert & George - Honoré d'O uit België deed iets met PVC, Duvel en The Blue Hole (schoenen af, Chris) en welk land dit gedrocht uitgevonden vergeet ik liever.

Om je nog een paar ideeën te geven van wat de hedendaagse kunst is/
in het Duitse paviljoen hingen een paar grote doeken met woorden op (zonder enig verband) maar aan de ingang lag een bordje: Pas op: er ligt ook Kunst op de grond. Inderdaad, er lagen enkele tientallen metalen knikkers en door ertegen te schoppen, rolden die natuurlijk vooruit. Werd bijna een voetbalpartijtje.

Korea heeft een supermodern paviljoen met jeugdige, flashy graffiti en computersimulaties.

Oostenrijk had binnen in het paviljoen een kunstenaar-schrijnwerker losgelaten die de hele ruimte volgenageld had met houten gebinten. Met trapjes kon je in die nieuwe wereld rondlopen ???

Ijsland, of all places, had een soort Afrikaans hutje met idem dito maskers bepeinsd...

De Japanse inzending bestond uit 60 foto's van gebruiksvoorwerpen van de overleden moeder van de kunstenares. Foto's van muiltjes, beha's, theepotjes enz...

Een land (weet niet meer welk) had in een donker zaaltje een videoscherm hangen met vier rode mannen in de sneeuw. Iedere keer als er iemand de fotocel van de deur passeerde, stapten de mannen een pasje vooruit. Natuurlijk werd het voor de rappe verstaanders een spelletje. Ik stapte meermaals binnen en buiten, net als een andere man die ook in de deur stond. De laatste keer dat hij binnenkwam ontploften de mannen en vielen ze voor dood neer. Ik kon het niet laten om te roepen: "'t Is em, 't was ik nie".

In het Arsenale (10 minuten wandelen - alles is goed aangeduid met pijlen op de grond) vind je de persoonlijke keuze van een van de twee Italiaanse curatoren van de Biennale.
Alles stond in het teken van het feminisme en ik heb er niks gezien dat mij aanstond.

Nog 40 andere landen zijn vertegenwoordigd maar die exposities moet je kris kras door de stad gaan zoeken. Wij hebben er niet speciaal naar gezocht en hebben maar de Marokkaanse en Nieuw-Zeelandse bijdragen gevonden, heel toevallig.

Niet ontgoocheld want het was ongeveer geweest wat ik me er van had voorgesteld, stapten we langs de indrukwekkende toegangspoort van het Arsenaal Mooier Arsenaal dan in Kortrijkvia het Canal Grande naar

Santa Maria de Pieta
Sestiere Castello
Wat tegenvallende kerk maar het oude, gotische karakter stak schril af met de moderne Marokkaanse schilderijen die hier tentoongesteld werden.

Santa Gorgi dei Greci
Sestiere Castello
Ligt langs een van de kleine kanaaltjes en valt op door zijn scheve Campanile. Jammer genoeg was de kerk toe.

Scuola Giorgio degli Sciavoni
Sestiere Castello
€ 5,50, niet gedaan - ik ben niet zo'n fan van de Venetiaanse schilders om overal entree te betalen voor schilderijen die ik na vijf minuten weer vergeten ben. Aan de foto's buiten te zien zou het wel de moeite zijn geweest.

Op weg naar ons hotel (nog steeds wanhopig op zoek naar broodjes om ons gisteren gekochte Brie en Salami mee te consumeren) kregen we een voorsmaakje van het hoogtepunt van morgen. Maar het was ondertussen al een tijdje aan het motregenen. Een tegenvaller tgenover het schitterende weer (T-shirt weer) van gisteren

San Marco
Sestiere San Marco
Basiliek open van 9.45 tot 17.00, goed om weten - moeten ons dan niet haasten morgen

Het is zondag dus is nergens in om het even welke buurt ook maar een bakkerij of een supermarkt open. Honger gestild met bakje slechte frieten (€ 1.80) en lekker ijsje (€ 1.70 voor twee bollen)

San Rocco
Sestiere San Polo
gratis, veel Tintoretto te zien maar ik had er al genoeg gezien en het was ondertussen al een paar uur aan het regenen -niet hard weliswaar maar toch parapluweer.
Doorgestapt tot aan ons hotel.

Aperitiefje en eten in hetzelfde restaurant van gisteren... Binnen (niet roken !!!) gezeten vanwege de regen.
Goe geslapen, dank u wel

Maandag 3 oktober 2005

San Marco
Moest het hoogtepunt van onze citytrip worden. Jammer genoeg verpestte de regebn veel. Het is 's morgens beginnen gieten en het heeft de rest van de dag niet opgehouden.

Basilica
Aan de Basilica hadden ze al hun betonplanken op de metalen onderstellen gelegd zodat je zo'n 40 cm boven de begane grond balanceert.
We moesten maar een halfuurtje aanschuiven - wat korter is dan normaal - en hoorden aan de ingang dat er geen rugzakken of grote tassen binnenmochten.
Terug naar af.
In een zijstraatje in een kerk kan je die bagage achterlaten. We hadden natuurlijk geen zin om nog eens een half uur aan te schuiven en zijn dan maar door de plassen (naast de planken) tot aan de ingang gewandeld. Plets plets plets.
Verwonderlijk genoeg geen entree te betalen voor de Basilica.
Waw ! Wat een immens, overgetelijk mooi gebouw. Zowel de heel mooie vloeren als de ontelbare mozaïeken (zo'n 4000 vierkante meter bijbeltaferelen) zijn pareltjes voor het oog. Je kan er uren op staan kijken en ervan genieten.
O ja, je kan de Treasures gaan bekijken (€ 2) maar dat is de moeite niet en de Pala d'Oro (een van de kostbaarste edelsmeedwerken ter wereld) is ook te betalen (€ 1,50).
De basiliek is niet zodanig groot zodat we tamelijk vlug weer buiten stonden.

Wat nu? Eventjes schuilen voor de stortregens? Ja, misschien onder de gaanderijen. We kozen natuurlijk de verkeerde kant (de rechtse) van het plein en stonden zelfs onder de gaanderijen met onze voeten in het water. Aan de overkant zijn er opstapjes waardoor het water op het plein blijft.

Venetië of Atlantis ?

Ondertussen hadden de houten loopbruggen zich al uitgebreid van de Basiliek naar het hele plein. Maar daar lopen honderden mensen voetje schuifelend te dringen. Dan maar liever in het 15 cm-hoge hoge water gewaad naar de overkant (we waren toch al zeiknat).
De verleiding werd ons ondertussen wel bespaard om iets te consumeren op de duurste terrasjes ter wereld. Terrasjes? Natte stoelen en natte tafels, jawel
Ondertussen stonden we aan de overkant tussen een paar duizend mensen die elk op hun manier beschutting gezocht hadden tegen de regen
Alles kan je kopen tegen de regen..... Wat kunnen we hier nog doen? Eventjes van de buitenkant kijken naar het bomvolle Florian Café (geopend in 1720). Anders niets hé. Katrien wilde persé naar de bovenkant van de Basiliek maar ik niet. Liever eventjes binnen blijven, dus naar het

Dogenpaleis
Daar binnen zit je voor 11 euro tenminste een tijdje droog. Je kan ook een combitciket kopen voor Dogepaleis, Museo Correr en nog iets voor 15 euro
De Torre dell'Orologio stond in de steigers en was niet te bezoeken.
Het Dogenpaleis is aan de buitenkant een modelvoorbeeld van de Italiaanse gotische kunst, perfect symmetrisch en met grote spitse bogen.
"Als men door de kamers van het Dogenpaleis loopt, belandt men van het ene wonder in het andere. Daar speelt zich de hele geschiedenis van Venetië af, geschilderd door de grootste meesters" (Chateaubriand).
Dit citaat zegt alles. Een onnoemlijk aantal zalen, allemaal ter mooist, versierd van de vloeren tot plafonds vormen dit fenomeen waarin wij rondliepen.

De wandelrichting is goed aangeduid zodat je zeker alle zalen doet en overal is er voldoende uitleg in alle talen om de geïnteresseerden een paar uur bezig te houden. Uitleg over de zalen en schilders moet je maar in je reisgids zoeken. Ik wil alleen aangeven dat er verschillende werken van Hieronimus Bosch zijn, een schilder waarvan praktisch niets is bewaard gebleven. Daarvoor alleen al is het de moeite.
Er mogen geen foto's genomen worden, jammer.

Natuurlijk ga je ook over de Brug Der Zuchten naar de oude gevangenis waar de misdadigers hun straf zaten af te wachten. Waarschijnlijk ben ik zelfs in de cel van mijn allergrootste voorbeeld Casanova geweest (die man zat er ook)...

Campanile
Deze 96 meter hoge toren zou een schitterend uitzicht bieden over de stad maar wij vreesden dat de regen het zicht zou kapot maken. Dus niet gedaan.

Piazetta
Officiele toegangspoort tot de stad met twee Egyptische zuilen.

We hadden het dan wel stilletjes aan gezien, plensden door de regen naar ons hotel waar we onze bagage ophaalden en tegen 6 uur nat en klaarstonden om de bus te nemen naar Treviso. In de luchthaven kon Katrien nog een paar verse en vooral droge kleren aantrekken maar ik bleef nat tot in België... met een bronchitis als gevolg. Een hele week in bed en niet werken.


Dus: Venetië is héél mooi maar nooit meer voor mij....