De laatste twee jaar maken we er een gewoonte van om de koude decembermaand in België te ontvluchten naar een warme bestemming. In 2009 amuseerden we ons in Alicante, in 2010 zaten we 's middags op ons terras in ons bloot bovenlijf (nou ja, ik toch) onze broodjes op te eten en dit jaar wilde ik eens C.'s jarenlange wens inwilligen: Istanbul. Ik had geboekt zonder naar de temperaturen te kijken. Viel me dat tegen ! Ongeveer dezelfde temperaturen als in België... Maar het viel héél goed mee.
Gebruikte reisgids: Mini Capitool Istanbul (2de herziene druk 2010) Dit is de mini versie van de schitterende Capitool reisgidsen die voor mij ideaal zijn voor een Citytrip, vooral door de wandelingen. De ‘grote’ Capitool was me te zwaar en te duur voor die vier dagen. Minpunt: geen openingsuren van de bezienswaardigheden.
Kostenplaatje (per persoon) - afgerond, voor 5 dagen (inbegrepen vlucht, plaatselijk vervoer, hotels, eten en drinken)
vlucht
Zaventem- Istanbul (3 uur vliegen)
€ 116
Hostel Nobel
€ 78 (4 n)
Visum
€ 15
Airport shuttle (h/t)
€ 20
Kosten ter plaatse
€ 70
totaal
€ 300
Van de plaatselijke onkosten gingen er € 32 op aan entrees, de rest is eten en drinken.
Enkele prijzen Zeer grote donut = 1 TL Flesje water 1l= 0,80 TL thee = 0,5-1,5 TL bier 0,5 L = 3,75 TL Voor shoppers is Istanbul een koopjesparadijs. We zagen daar in de Bazaars nieuwe schoenen voor 5 euro (een laars heet in het Turks gewoon Bot…), riemen voor 2 euro, beha’s voor 1 euro. Wat de kwaliteit ervan was kan ik natuurlijk niet zomaar beoordelen. Maar je kunt daar gerust je garderobe met namaak, Made in China en andere stuff aanvullen voor géén geld.
Vlucht: Pegasus Airline Heen op woensdag 14 dec 13u45 – 18u10 / terug op zondag 18 dec 10u35 – 13u05 (vluchttijd 3u10) Eén uur tijdsverschil: Istanbul= Brussel + 1
Praktische info Visum/ Paspoort / Identiteitskaart Info van Diplobel.be (dec 2011) Bij aankomst in Turkije wordt tegen betaling een visum afgeleverd. Aanvaarde reisdocumenten: paspoort OF identiteitskaart.Voor kinderen jonger dan 12 jaar is een identiteitsbewijs met foto toegelaten indien de kinderen vergezeld van hun ouders reizen. De reisdocumenten dienen geldig te zijn voor de gehele duur van het verblijf in Turkije. Bestuurders van een voertuig dienen een paspoort bij te hebben, aangezien het nummer van het voertuig in hun paspoort wordt geregistreerd. Het visum kostte € 15 Geldzaken en formaliteiten Munteenheid: 10 Turkish Lira = € 4. De wisselkoers lag ongeveer op 2,38-2,44 voor € 1
Electriciteit Alle stopcontacten zijn voorzien van gaten waarop onze Westerse stekkers passen.
Internet In ons hotel was er geen Wifi maar er stond een PC aan de receptie. Hier en daar Internetcafés gezien maar niet gebruikt.
Website Schitterende site met info (tips, kaartjes, wandelingen, adviezen…) op alle gebied over Turkije http://www.turkeytravelplanner.com
Vervoer Aeroport (= Aerodrome Sabiha Gokcem) www.sabihagokcenairportshuttle.com Privé-shuttle van zowel Ataturk (30 km van het centrum) als Sabiha Gokcen Airport (65 km van het centrum). Je krijgt vervoer tot aan de deur van je hotel. Natuurlijk is de prijs iets hoger dan dat je alles met openbaar vervoer doet maar als je maar voor een citytrip gaat en ’s avonds in het donker arriveert, heb ik geen zin meer om te ‘tsjolen’. Met bussen, ferry en taxi kost het je misschien alles samen € 5 per persoon in plaats van € 10. Je neemt bijvoorbeeld de Havas bus aan de luchthaven tot aan Taksim, dan de metro tot Kabatas en dan de tram naar Sulthanamhet. En dan nog een stukje te voet.
Inleiding
Wij zijn fitte vijftigers die zo veel mogelijk willen zien. We proberen zo vroeg mogelijk ’s morgens te vertrekken, doen geen terrasjes maar maken wel tijd voor een theetje tussendoor in een lokale café. Onze broodjes eten we liefst op een bank in een park maar we zijn niet veeleisend. ’s Avonds tegen 5 uur wordt het donker en drinken we een aperitiefje op onze kamer. Ondertussen luisteren we naar onze Ipod, schrijf ik mijn dagboek en bereid ik de volgende dag voor. Catherine houdt zich bezig met een boek. Na het eten (waarvoor ik al talloze menu’s hebt gescand tijdens de dag om de beste prijs/kwaliteit te vinden) volgt er nog een thee en wat leesplezier voor het licht nogal vroeg uitgaat. Je zal ons niet in het nachtleven zien….
Nobel Hostel
Mimar Mehmet Aga Street No:32 Sultanahmet, Istanbul
Ligging Hartje van wijk Sultanahmet, met zicht op de Blauwe Moskee (vanop het Rooftop terras). 100 meter van de Aya Sophia en 200 meter van het Topkapi paleis.
Prijs Ik betaalde € 39 voor een dubbel mét badkamer, ontbijt inbegrepen
Beoordeling Propere kamer, niet al te groot maar met alles wat je nodig hebt: chauffage, airco, een dubbel bed. Een kleerkast maar wel geen tafel of stoelen. Om de twee dagen verse handdoeken. Badkamer is klein maar ok. Kamers aan de achterkant hebben een balkon (om te roken!). Er is een gratis PC in de receptie. Geen WIFI. Geen lift. Ontbijt inbegrepen in het restaurant ernaast. Rooftopterras (zie foto hieronder)
Eten enRestaurants
Ontbijtkregen we in het hotel Tussen 8u30 en 11u. Redelijk laat, vind ik. Koffie en thee. Verschillende soorten broodjes met smeerkaasjes, confituurtjes en chocootjes. Cornflakes en veel groenten. Maar bijvoorbeeld geen verse kaas, hesp of salami. Kan uitgebreider. Middagmaalimproviseerden we zelf. De eerste dag aten we broodjes die we nog meehadden van thuis (met kaas en kalkoenfilet van thuis). De volgende dagen aten we een broodje Doner Kebab in een klein restaurantje ergens langs de weg. We betaalden eerst 6 TL (€ 2,40) voor twee goedgevuld broodjes met thee. De volgende dag betaalden we 5,5 TL ( € 2,20) voor twee broodjes met Ayran en een half litertje water.
Oz Cafe Akbyiuk Cadessi (hotel uit en eerste straat links: een overaanbod van toeristisch geïnspireerde resto’s) De eerste avond aten we een fixed menu à15 TL per persoon. Daarvoor heb je de keuze tussen een paar soorten kebab, pizza of spaghetti. Je krijgt er een glas wijn of een biertje bij. Als je weet dat een bier gewoonlijk 7 à 8 TL kost, is dit wel een goede deal. C. kreeg een lekkere Mezze maar mijn Iskander Kebab was koud en ook de bijhorende frietjes. Goedkoop maar niet veel aandacht voor de klanten en dus geen goede reclame. We betaalden dus 30 TL (= € 12,20) voor ons tweeën.
Hayat Cafe Naast ons hotel. Veel minder toeristisch dan alle andere in de buurt maar véél beter. Ik at een spicy Adana kebab (12,50 TL) en Catherine calamares (13,50 TL). Met één appelthee erbij betaalde ik 28 TL (= € 11, 35) De derde en onze laatste avond aten we daar weer. Nu bestelden we nogmaals een Adana Kebab en een Lamsbrochette (16,50 TL). Met de thee erbij voor Catherine betaalde ik nu 31 TL (= € 12,60)
Een vast vooravondritueel was het kopen van 100 gram gepofte kastanjes voor mijn C. (3 TL) en de laatste dag trakteerde ik haar op een originele lolly in verschillende kleurtjes (1,5 TL)
Bezienswaardigheden
Dag 1 woensdag 14 december
’s Avonds afgehaald aan luchthaven. De man van de Airportshuttle stond er met een bordje met mijn naam op. Altijd leuk om te zien dat je welgekomen en verwacht bent. We moesten nog wel een klein halfuurtje wachten tot hij het tiental bazige, manzieke Hollandse wijven dat mee moest, gevonden had. Het werden lange 90 minuten. Bon, om 20u30 stonden we in ons hotel. Na een korte verkenning van de buurt hielden we de dag voor bekeken.
Dag 2 donderdag 15 december
We hadden drie volle dagen in Istanbul en ik had die gespreid over drie verschillende stadsgedeelten. Voor vandaag hadden ze goed weer voorspeld en had ik voor de verste en langste wandeling gekozen. Na het ontbijt (pas vanaf 8u30, veel te laat voor ons, maar ja) vertrokken we naar
Beyoglu Beyoglu is de wijk op de Europese kant aan de overkant van de Bosphorus. We passeerden voor de eerste maar zeker niet de laatste keer de Aya Sophia en stapten langs de grote Divanyolu Caddesi tot aan
* Tombe van Mahmut II Er zijn heel veel tombes, mausolea in Istanbul maar dit zou een van de mooiste zijn. Jammer genoeg was ze dicht wegens renovatiewerken.
* Zuil van Constantijn Een overblijfsel van de Romeinen. In de onderkant zouden de bijl van Noah (ja, die van de Ark) en de zalf van Maria Magdalena ingemetseld zijn…
Langs de drukke Ankara Caddesi wandelden we tot aan Bab-I-Ali, een belangrijke oude poort maar die al zodanig veel keer door branden vernietigd en heropgebouwd is dat ze er niet echt oud meer uitziet. Een paar honderd meter verder arriveerden we aan het * Sirkeci Station Dit was de eindplaats van de bekende Orient Express die vertrok in Londen. De buitenkant van het gebouw konden we niet zien omdat ze het ook aan het vernieuwen waren maar de binnenzalen getuigen nog wat van de oude klasse die er eind 19de eeuw heerste.
* Nieuwe Moskee (Misir Carsisi) De eerste moskee die we binnengingen. Let op: schoenen uitdoen en voor de ladies: hoofd bedekken. De naam Nieuwe dekt helemaal niet de lading want het is een van de oudste moskeeën van de stad én een van de mooiste. Indrukwekkend qua afmetingen en versieringen.
Op de Galatabrug zagen we tientallen vissers staan die aan de lopende band vissen vingen van verschillende afmetingen. Later zouden we er wel enkele van proberen te nuttigen. Langs de zeer steile Yuksek Kaldirim zwoegden we naar boven in plaats van de nu toch toeristische Tünel (een kleine zeshonderd meter lang, meer dan 150 jaar oud en 90 seconden plezier) te nemen tot aan de*
Galatatoren Zeer herkenbaar van op afstand omdat hij 62m hoog staat op de heuvel die Beyoglu is. De toren uit de 14de eeuw is goed bewaard gebleven maar we zijn er niet op geweest.Tijdens onze steile klim zagen we enkele katholieke kerken maar je moet goed kijken om ze te vinden. Het was immers een Osmaanse regel dat de kerken niet zichtbaar mochten zijn van op straat. Soms zitten ze achter trapjes, soms achter een toegangsdeur of soms in een heel ontoegankelijk straatje. O.a. de Santa Maria kerk was mooi.
* Istiklal Caddesi Zeer bekend maar het is niet iets waarvoor wij een ommetje zouden maken. Een typische Europese winkelwandelstraat met alle grote ketens van bij ons (H&M, Zara…). Je kon er op de koppen lopen van de sjieke Istanbulezen. Ietsje verderop arriveerden we aan het
* Taksim plein Hét plein bij uitstek als je het bruisende leven wil zien. Het onafhankelijkheidsmonument en de eeuwenoude waterreservoir konden ons maar matig bekoren. Achteraf had ik er spijt van dat we niet doorgestapt zijn tot aan het Dolmabahcepaleis dat wel de moeite moet zijn (20 TL entree).
We namen een andere weg naar beneden en dronken een theetje in het zonnetje rond half één. Er restten ons nog een paar bezienswaardigheden in het zuidelijke deel van Beyoglu. * Peter en Paulkerk Héél moeilijk te vinden, in een zijstraatje van een heel klein straatje. Heeft vreemde openingsuren: tijdens de week van 7 tot 8 ’s morgens en tijdens het weekend van 14 tot 15u of zoiets. In ieder geval, we vonden het jammer dat de kerk gesloten was. De man die de parlofoon opnam wilde ons niet binnenlaten…
* Yerald Camii (ondergrondse)Eens over de brug namen we op Eminönü bus 38 E (5 TL voor 2 ritten of 2 personen) tot aan de
* Kariye Camii (Chorakerk). 15 TL (= € 6) per persoon Eén van die moskeeën die ze maar Museum genoemd hebben om entree te kunnen vragen. Helemaal niet groot maar de mooiste fresco’s en de mooiste mozaïeken van heel Istanbul en dus zeker de omweg en het geld waard.
Op de terugweg zagen we nog veel mooie dingen maar we wilden ons niet aan overkill bezondigen. Uitgesteld plezier is dubbel plezier. Sparen dus voor morgen, die andere bezienswaardigheden. Om 17u stonden we moe en voldaan aan ons hotel. terug aan hotel
Enkele foto’s Sirkeci Station – Binnen in de Nieuwe Moskee – Galatabrug -De Galatatoren tegen een blauwe hemel
Waterreservoir op Taksimplein – Middagtheetje – Verborgen Peter en Paulkerk –Fresco in Chorakerk
Dag 3 vrijdag 16 december
Bazaarwijk We vertrokken voor onze 2de Istanbuldag weer rond 9 uur en namen ongeveer dezelfde weg als gisteren naar het Sirkezi station waar we begonnen in de
* Spice Bazaar Na de kleurrijke soeks in Egypte of Marokko viel die me wel een beetje tegen. Kruiden genoeg maar de presentatie was heel wat minder verzorgd. De Spice Bazaar is aangebouwd aan de Nieuwe Moskee en diende als inkomstenbron van de vrouwelijke Sultan Hatice. Slechts enkele meter verder vind je al de
* Rüstem Pasa Camii Weeral een zeer mooi complex maar voor de verandering eens niet op straatniveau.. Enkele trapjes op en je komt op de grote voor- en wasplaats. Mooi versierd en mooie tegeltjes binnen. Er liggen op een tafeltje gratis Korans (in het Engels en in een mooi zakje) maar we wimpelden het aanbod af. We zouden er toch nooit in lezen… Ook in dezelfde buurt ligt de
* Tombe van Hatice Volgens ik heb kunnen uitvissen de enige belangrijke vrouwelijke sultan. Als slavin aangekomen uit Oekraïne, versierde ze een Sultan en werd later moeder van de machtige Mehmed IV (17de eeuw). Haar graf (met ook haar kinderen) is een prachtig aandenken met de voor de Islam typisch groene doeken.
* Süleymaniye Moskee Heel grote moskee die al van ver te zien is. Niet echt opvallend tenzij dank zij de grootte.
* Kalenderhane Moskee Net als enkele andere moskeeën is ook dit klein exemplaar een verbouwde orthodoxe kerk ui de 12e eeuw. Binnenin zie je nog de typische Dorisch? Ionische? Zuilen.
Het was vrijdagmiddag en het belangrijkste moment van de week voor de moslims om naar de moskee te gaan. We wilden het middaggebed niet storen en zijn maar vlug terug naar buiten geweest.
* BeyazitMosque Ook hier stroomden duizenden moslims toe voor het traditionele vrijdaggebed.De massa werd in de gaten gehouden door tientallen agenten in gevechtsuitrusting (harnas, waterkanonnen..) waardoor ons onveiligheidsgevoel ons ver weg van de moskee deed gaan.
* Boekenbazaar Was overal op Internet en in alle reisgidsen als onmisbaar beschreven maar het viel me tegen. Meer dan wat commerciële boekenstandjes en (pseudo) oude kalligrafische prenten heb ik daar niet gezien.
* Grand Bazaar Niet de koopwaar interesseerde me maar wel het gebouw. Het is ofwel prachtig bewaard ofwel schitterend gerestaureerd maar het is zeer de moeite en onbeschrijflijk groot. Erin verdwalen is een understatement. Doen!
We vonden een plaatselijke broodjeszaak maar moesten eventjes wachten tot er plaats was om te zitten. Voor een Doner Kebabbroodje en een cola betaal je 3,5 TL. Wij vroegen elk een thee i.p.v. cola en betaalden maar 3 TL (iets meer dan 1 € per persoon). Lekker. Ondertussen begon het te druppelen en voorde rest van de namiddag is het niet meer gestopt. We wandelden eventjes door tot aan de
* Prinsenmoskee (Sehzade Camii) waar het vrijdaggebed nog bezig was. Er stond/zat wel niet veel volk meer en we konden dus helemaal achteraan rustig blijven staan zonder de dienst te hinderen. Foto’s nemen deden we natuurlijk niet.
Een kwartier verder gewandeld tot aan de
* Fatih Camii maar die waren ze compleet aan het restaureren binnenin zodat we alleen maar stellingen zagen. We keerden nog eens op onze stappen terug omdat Catherine eigenlijk de Kalenderhane Moskee niet goed gezien vanwege het middaggebed. Aan het toilet kregen we van de man van dienst een lekkere appel aangeboden. Leuk.
Het was nog de bedoeling de Tulpenmoskee aan te doen maar de overdaad kwam om de hoek kijken. Na welgeteld zes moskeeën had ik het wel gezien. We gingen nog eventjes schuilen in de Grand Bazaar en keken vlug eens binnen in de Zirleci Han en gingen op weg naar de laatste bezienswaardigheid van de dag. Naar een topper voor Catherine, iets waar ze al de hele dag naar uitkeek. Pech, driedubbele pech zou haar deel worden.
*Mozaïekmuseum Was gesloten wegens renovatie tot mei 2012. Het was nog maar half vijf maar we hielden het voor bekeken. We waren doornat en snakten naar een warme thee.
Enkele foto’s Rustem Pasa Mosque – Tombe van Sultan Hatice – Voetenwassen bij Suleymane Mosque – Kalderhane Mosque Kitscherige Boekenbazaar - Grand Bazaar - Middageten – Zirceli Han
Dag 4 zaterdag 17 december
Onze laatste dag had ik voorbehouden voor de toppers (C. nam tussen 9u21 en 16u42 niet minder dan 162 foto’s)
Topkapi Paleis 20 TL per persoon We deden het bezoek in 2 uur
Na de mooie wandeling in het park na de Disney-achtige toegangspoort kwamen we aan het Ticket Office. Alle verslagen die we gelezen hadden, spraken van enorme wachtrijen aan de kassa maar wij waren in twee minuten binnen. Dit had waarschijnlijk wel te maken met het feit dat het absoluut geen hoogseizoen was. Maar het was toch zaterdag ?
Door de Poort der Gelukzaligheid kwamen we aan de Treasury, de Schatkamer waar jammer genoeg geen foto’s mochten genomen worden. We keken onze ogen uit op de duizenden diamanten, robijnen en andere edelstenen die ingewerkt waren in zwaarden, helmen en meer vrouwelijke attributen. Ongelooflijk wat voor waarde daar samen in enkele zaaltjes uitgestald staat. In een andere zaal kreeg ik bijna de slappe lach. Daar vind je immers een aantal relikwieën: de saucepan van Abraham (misschien om er de mosterd inte bewaren?), de staf van Moses (ja, dezelfde die de Rode Zee spleet) en tientallen haren uit de baard van De Profeet…. Na nog enkele Hoven arriveerden we helemaal op het einde aan enkele schitterende paviljoenen waarbij voornamelijk het prachtige Bagdadpaleis opviel door de blauwe Izniktegeltjes en de paarlemoeren versieringen. Ook het Paviljoen van de Circimcisie is langs de buitenkant versierd met opvallende en zeldzame betegeling (die achter glas staat).
Aan de Harem (15 TL entree per person) konden we ook onmiddellijk binnen. In tegenstelling tot vroeger moet je niet meer wachten op de verplichte gids (die is vervangen door te betalen Audioguides) maar mag je vrij rondwandelen. Mijn indruk van de Harem was niet overweldigend: er was daar niks te zien dat we het voorbije anderhalf uur al niet gezien hadden. Zeer mooi natuurlijk maar net als overal went het en nergens in de Harem viel mijn mond open van verbazing.Positief is wel dat in het hele Topkapipaleis overal borden met uitleg staan waardoor je eigenlijk geen reisgids of Audioguide nodig hebt.
Aya Sofya 20 TL per persoon Bezoek duurde een uur Vroeger de Haghia Sophia, een Byzantijnse kerk van meer dan 1400 jaar oud maar door de Ottomanen verbouwd tot moskee. En voor het geld nu Museum genoemd. Schitterend gebouw, van hetmooiste dat ik ooit gezien heb. Als je in het midden staat en je kijkt eens rond en naar boven dan voel je je echt nietig in deze imposante omgeving. Op de bovenverdieping kun je nog het best genieten van de overgebleven (christelijke) mozaïeken. C. wilde er bijna niet meer weg. Heel uitzonderlijk had ze nog geen honger.
Zie foto hieronder. Vreemd: een gat in de muur waar je je duim moet insteken en met een draaiende handbeweging een wens mag doen. Na vijf minuutjes aanschuiven volgde de in het Kuurns gemompelde wens die ik natuurlijk niet mag verklappen.
We wandelden langs de ons intussenvertrouwde weg naar Eminönü waar we in de plaatselijke versie van een Fast Foodrestaurant ons middagmaal bestelden: een broodje Doner Kebab met Ayran (een soort melkyoghurt) en een flesje water. Het verminderde ons budget met 5,5 TL (iets meer dan € 2). We hadden al veel gehoord over de gefrituurde visje op het Eminönü plein maar vonden alleen maar donuts, pretzels en kastanjes. Tot ik het lumineuze idee had om door de tunnel onder de grote weg te gaan. Ja, inderdaad, daar lagen enkele vervaarlijk schommelende boten met enorme terrassen waar je je broodje met vis kunt opeten. Voor 5TL (€ 2) heb je een half stokbrood met een redelijk grote vis. Gelukkig stonden er genoeg vuilnisbakken want voor die prijs konden ze natuurlijk de graten niet uithalen. Héél lekker maar mijn vingers stonken nog de hele dag naar vis.
Yerebatan Cistern Ook wel de Basilica Cistern genoemd - 10 TL per persoon Een Byzantijns waterreservoir uit de 6de eeuw om in tijden van oorlog genoeg drinkbaar water te hebben. De enorme ondergrondse ruimte van 140 bij 70 meter telt niet minder dan 336 zuilen waarvan de meeste origineel zijn. Helemaal op het einde staan twee Medusahoofden omgekeerd te bewonderen. Weetje: Een aantal scènes van From Russia with love van James Bond werd hier opgenomen. Een indrukwekkende ondergrondse zaal, een must. Sultan Ahmet Camii (Blauwe Moskee) Deze moskee, de bekendste van Istanbul, heeft dus wel de naam Moskee behouden en is dus gratis. We hadden op voorhand geen openingsuren bekeken en hadden niet verwacht dat het om 16u30 al zou sluiten. De drie kwartier die we hadden waren ruim voldoende voor dit gebouw dat minder blauw was dan ik verwacht had. Ik was een klein beetje ontgoocheld. Hippodroom We sloten de dag en ons Istanbulbezoek af op en rond de oude Romeinse hippodroom waar niets meer van overblijft tenzij een Egyptische Obelisk van Thutmosis III, de Zuil van Constantinus (vroeger bedekt met goud maar nu gewoon lelijk en een Slangenzuil (gestolen in Delphi). Verder heb jer er nog eenGerman Fountain uit 1900.Op de rest van het plein zijn grote opgravingen aan de gang, dus zal er binnen enkele jaren nog wel meer te zien zijn.
Dag 5 zondag 18 december
Onze vertrekdag. Met de airportshuttle vertrokken om 7u20 aan ons hotel (zonder ontbijt dus) om anderhalf uur later te beginnen wachten op de vlucht.
Als afsluiter van deze zeer interessante citytrip nog twee foto's van ons beiden met de zelfontspanner (Aya Sophia en Topkapi)